The non existing Mexican guy exists. The existing German becomes the unexisting German

Yea I know, the headline is kind of confusing. Just like changing languages all the time. To be honest I started writing in Dutch, but I thought the blogg would be easier to read for the people I just met if it was written in English. So here is my first try.

To start of: I would like to thank everybody for reading. Some of my pages are close to 80 views. I think that's amazing in my first week of writing.

Second of all: A brief summary of my first three stories. Don't worry, just the headlines, nothing more.

My first to stories were mainly about the Mexican guy who was supposed to move in here but never showed up, untill he did. Also I was just writing about how I felt my first few days here. In my second story I told you all that the Mexican guy, Santiago, exists. Also I told you that there was this German moving in, that part will be continued. This was also the first time I set you, the reader, a challenge. I asked you to do the following: Try to communicate an entire day in a language that is not the language you learned when you were a kid and to also use as less English as possible. I know that if you read this summary you most of time allready will have to deal with this because you're most likely in my school.

My last storie mainly just set a challenge. Try to say the next scentence as fast as possible: Stavo camminando per la strada, quando sono scivolato su un buccia di banana. My pronounciation can be found on my facebook-page. Just search for Laszlo Raats.

On that note i'll continue where I stopped writing: Friday afternoon.

After I went to drink something with Caio and George on thursday evening I saw George just that Friday morning. I didn't see him the rest of the day. After I wrote my last story I went out to go for an apperitife. The idea is very simple, you buy a drink for about 5 euro's and you can get 4 or 5 plates of food. Nice right? Thought so too. The idea was to go to this disco afterwards. I waited 'till everybody was finished, ready to go, and finally moving. At the moment we almost arrived at the disco I decided not to go and at 23:30 I decided to go back home. I'm glad that I choose not to go to the disco 'cause it turned out to be an hour long walk from the disco to home. Didn't see that one comming when I agreed to come.

The rest of the weekend isn't worth mentioning, except for just a few things. As it turned out Santiago was around sometimes though none of us saw George the entire weekend. Maybe this starts to explain the headline. By the way, to answer your questions, Santiago is a nice guy. He's 18 years old, very introvert, and plays the guitar. As it turns out, he stays untill the same weekend as I do, so I'm allmost certain we'll get along.

Yesterday evening is also worth mentioning. As nobody yet knows, we have this disgusting, grose, fat grill in our kitchen, but it works and is easy in use. So I decided to make my own evening meal on the grill that night. Just some bread with some ham and cheese, nothing special. Next thing I know, some fat from the cheese falls on the heating element. That element was that hot and that grose that the fat caught fire together with all the little bits of burned food that was left there for over six months. So the electric grill turned into an indoor barbeque. Not exactly what you wish for but we got the fire out very quickly.

Thirst thing Caio said after we put out the flames was: Maybe we should clean this thing. My response: That might be a good idea.

So when I was finnished with school today I bought some extra cleaning stuff, went home, and was planning on cleaning. When I got home George's room was open, and all I saw were some leggs of a lady. Decided to leave them alone and start cleaning. Five minutes later the girl walks into the kitchen and was kind of surprised to see me there. She returned to George without saying anything less than a surprised 'Hello' and I didn't see her for 5 minutes again. I guess at that moment they decided to look for an hotel in the neigbourhood because they left just after i finnished my half an hour taking cleaning task of letting the grill shine again. Expected is that George will not return before Thursday, the day before he has to leave our house.

On that note becomes the existing one the unexisting one, and the unexisting one, the existing one. So there you got your headline explanation.

A challenge? Well i'll make it easy for you, you can choose this time. Either I'll challenge you to clean something you haven't cleaned in over six months, just like I did today, Or you'll try to cook something tonight with just the stuff in your fridge. No supermarkets allowed! Tried that yesterday and it's not so difficult. In fact my lunch was made out of bits and pieces we found in the kitchen, and it was delicious!

So I'm looking forward to your comments and i'm also looking forward to the reaction on the challenges / any sort of proof that you tried to do one. Because with allmost 80 readers there should be at least someone who has given one of them a try.

For me this blogg isn't just a space where I write stories, but also a space where, I sincerely hope it will succed, there will be a certain interactivity between readers. Not between readers and me, although I like that too, but mainly between readers.

To be continued.

(Time spent writing: 1 hour and 5 minutes.)

De kat krabt de krullen van de trap

Ja daar is ie weer. Twee keer in Twee dagen, dat is best veel.

Eindelijk heb ik hem gezien! Wie? Drie maal raden.

Maar goed, daar schrijf ik niet voor. Ik wil even terug grijpen naar mijn communicatieles. We hadden een opdracht die een soort van combinatie tussen een rollenspel en what's the question was. Mijn docent Duccio speelde Allessandro, een vent die over een bananenschil was uitgegleden. Vervolgens nadat Allessandro zijn arm had gebroken, komt hij een oude studievriend, Giovanni, tegen. Giovanni ziet dat Allessandro zijn arm heeft gebroken en zegt tegen Allessandro:.......... (Vul maar in, best lastig als je nul leads hebt) Kortom, het is dus de bedoeling dat wij als klas, met zijn allen, een grammaticaal kloppende zin maken die op deze puntjes komt te staan.

Op een gegeven moment komen we aan bij de zin waarin Allessandro zegt wat er gebeurt is. De zin resulteert in de volgende: Stavo camminando per la strada, quando sono scivolato su una buccia di banana. Fonetisch: Staavo kammienando per laa straadaa, kwandoo soono sjievoolaato soe oenaa boetsjia die baanaanaa.

Dat brengt me eigenlijk bij het doel van dit verhaaltje, ik geef jullie een makkelijker uit te voeren uitdaging dan de vorige. Geen zorgen, die vorige staat nog, en ik hoop dat iemand het doet en reageert. De uitdaging is als volgt: Spreek deze zin zo snel mogelijk uit! Het is echt heel lastig. Net zoiets als 'De kat krabt de krullen van de trap', of 'Knip, de knecht van de knappe kapper knipt nog knapper als de knappe kapper knippen kan'

Als je ergens een audioclipje kan opnemen en die naar me toe kan mailen vindt ik dat echt heel leuk. Je kan het ook op mijn facebookpage posten maar dan loop je wel het risico dat iemand anders het hoort. Ik zal er voor zorgen dat er nog een audiofragmentje van mijn uitspraak bij de video's komt te staan.

Ik hoop dat er veel mensen zijn die dit willen proberen en ik kijk uit naar de fragmentjes.

Tot snel!

P.S. Het lukte niet om het online te zetten dus hier is de link naar mijn facebookpage. Als je me wilt verstaan moet je wel je geluid lekker hard zetten. http://www.facebook.com/video/video.php?v=2162082945982&saved

De Mexicaan bestaat!!!

Hoewel ik hem nog niet gezien heb is hij vandaag aangekomen, onze grote vriend Santiago waarvan het niet helemaal zeker was of hij vandaag zou komen. :-) Ook is George aangekomen. Ik weet het, het klinkt niet erg Duits maar dat is hij wel.

Goed, wat heb ik de afgelopen dagen gedaan?

De avond van de vorige blog ben ik uit eten geweest met school. Een heerlijk vier gangen menu voor 16 euro. Net aan de andere kant van de Arno. Later wat gaan drinken met een stel meiden, een australiaanse, een zwitserse, een oostenrijkse, een peruaanse en een duitse. Als je dit ziet en het lijstje dat ik in mijn vorige berichtje opgesomd heb over wat voor nationaliteiten er in mijn klas zitten, kun je concluderen dat ik nog niet echt veel Italianen ken. Maar goed, dat doet er niet echt toe. Het gaat erom dat het hier echt super gezellig is. Je leert inderdaad gewoon heel veel mensen kennen. Het enige nadeel vindt ik wel dat de mensen die ik leer kennen vaak met 2 weken of een maand alweer vertrekken. Het feit dat er veel mensen maar kort zijn draagt niet bij aan het écht leren kennen van die mensen, er ontstaat geen echte 'groep'. Ook op reguliere scholen duurt het langer voordat je mensen echt kent. Ik weet dat ik, wanneer ik in een vreemde omgeving ben, me wel eens probeer 'te binden' aan andere mensen waarvan ik dan na twee weken denk: 'wie is dit? vindt ik jou wel aardig?'. Wat ik dus eigenlijk zeg is dat ik het jammer vindt dat ik niet altijd de tijd zal hebben om mensen te vinden waar ik echt om zal gaan geven, en die dus blijvende contacten worden.

Wat betreft school ga ik wel lekker. De grammaticalessen zijn voor mij op niveau en ik kan ze goed volgen. Het enige jammere is dat mijn docent zo achterlijk langzaam spreekt. De communicatielessen zijn wat lastiger. Mijn docent gaat door op de grammatica die die ochtend is gegeven. Aangezien ik voor grammatica in een andere klas zit dan mijn mede conversatiegenoten heb ik de theorie vaak niet meegekregen. Dat is dan dus dubbel zo hard werken maar het is wel heel leuk.

Vandaag konden we bij een restaurant proeven van oude etruskische wijn. Mijn mening: niet echt geweldig. Het smaakte een beetje naar een combinatie van glühwein en sangria. Kijk zelf maar wat je daar van vindt, ik hoor het graag.

Wat trouwens wel opvallend is is dat alle mensen dinsdag nog zo hun best deden om italiaans met elkaar te praten waar het vanmiddag een mengelmoes was van alle mogelijke talen. Iedereen heeft zijn hoofd zo vol zitten van die verschillende talen. Landgenoten spreken vaak hun eigen moedertaal, waar mensen ook nog vaak engels praten met mensen die niet zo goed Italiaans kunnen. Ook horen we allemaal nog wat andere talen om ons heen die we herkennen.

Om vanmiddag als voorbeeld te nemen: Ik denk in het Nederlands (logisch toch?) vervolgens zeg ik wat in het italiaans tegen een Duitse. Op het moment dat ik een woord niet begrijp ga ik voor dat woord over op Engels. Zij geeft mij daarna, in het Duits denkend, een langzaam Italiaans antwoord waar ook Spaanse woorden in zitten omdat ze Spaans spreekt. Als ik het antwoord niet begrijp komt er een Engels/Duits antwoord. Dus wat er uiteindelijk per zin in mijn hoofd terecht komt per vraag/antwoord zijn Nederlandse, Italiaanse, Engelse, Duitse en Spaanse woorden. Dat is best vermoeiend, probeer het maar eens.

Ik daag jullie uit! Probeer een dag lang in een taal te praten die je op school gehad hebt op Engels en Nederlands na. Als je iets niet weet probeer je het eerst in de gekozen taal uit te leggen. Als dat niet lukt ga je naar een andere taal die je beheerst behalve het Nederlands om te proberen het nog een keer uit te leggen. Dan maar hopen dat ze het begrijpen.

De nog leukere variatie is de volgende: Doe wat hier boven staat met twee personen in dezelfde taal terwijl je allebei de gekozen taal niet heel goed beheerst.

Goed dat was het voor vandaag.

Ik weet het, het is best saai wat hier boven staat maar ik ga proberen vaker met uitdagingen te komen. Het wordt tijd dat dit blog eens vorm krijgt en dat het niet alleen een plek van saaie verhaaltjes van mij wordt.

Dus vanaf nu: Minimaal een keer per week daag ik jullie uit. Probeer het, en ik hoor graag jullie reactie.

Als er weer wat nieuws is horen jullie het!

Help! ik zit op kamers met een niet bestaande mexicaan!

Goed, daar is ie dan... een blog.

Ik was wel van plan om eer een bij te gaan houden maar dan met ingang van vrijdag. Het was echter het mailtje dat ik terugkreeg van Tessa dat me deed beseffen dat niet iedereen op mijn facebookpagina kijkt.

Dus vanaf vandaag zal er zo'n een a twee keer per week een blog van mij verschijnen met als vaste dag vrijdag.

Goed, ik zal maar beginnen bij afgelopen zondag:

Om half 10 's ochtends had ik een afspraak met de persoon die mij mijn kamer zou laten zien. Zoals echte hollanders betaamt waren we wat vroeg en hebben we eens aangebeld. Na ruim een minuut gaat de deur open en kwam er niemand naar beneden. Blijkt dat we een van mijn toekomstig huisgenoten uit bed gebeld hebben... Twee minuten later komt inderdaad de huisbaas aan, keurig op tijd, ook voor nederlandse begrippen. Nadat we met de lift naar de 3e verdieping zijn gegaan stelt hij me voor aan mijn huisgenoot. De 28 jarige, super aardige Braziliaan Caio die hier in 3 maanden echt goed italiaans heeft leren spreken. De huisbaas zegt dat we deze maand met zijn vieren zijn, Caio, een Deen, een Mexicaan en ik. Ongeveer een half uur later staat mijn Deense kamergenoot Rasmus voor de deur die pas een afspraak heeft om 12 uur maar om 10 uur dus al op de stoep stond net nadat de huisbaas is vertrokken. We besluiten hem niet binnen te laten omdat hij toch contact zocht met de huisbaas. Bovendien moest ik er toch vandoor omdat we een lunchafspraak hadden met mijn oom en Pino in Reggio Emilia.

Na een super gezellige dag ga ik terug naar mijn appartement voor mijn eerste nacht in mijn nieuwe, te korte bed.

Dan gisteren:

Het voelde echt weer als de eerste dag van school. Op tijd je nest uit en naar je nieuwe school lopen. Het was dat gevoel dat je als 8ste groepertje had toen je voor het eerst naar de middelbare ging.

Nadat ik me aangemeld had vroegen ze me een test te maken en vervolgens nog een soort van mondelinge toets af te nemen. Nadat ik dit gedaan heb komt de volgende conclusie: 'Je grammatica heeft niveau nul, je kan een beetje italiaans brabbelen en je verstaat behoorlijk wat. Je hoort morgen in welke klas je zit.' Ik stond met een uurtje weer buiten en dat was dus ongeveer mijn hele eerste schooldag.

's Avonds had ik afgesproken met mijn ouders om nog met zijn drieen wat te gaan eten aangezien zij vandaag (dinsdag) richting Reggio zouden rijden voor nog een middag met mijn oom. Dat is dan toch wel gek, om in een 'vreemde' stad gedag te zeggen tegen je ouders in de wetenschap dat zij woensdag naar huis gaan en dat jij hier nog 3 maanden zit.

Ondertussen had onze mexicaanse vriend hier 's middags aangekomen moeten zijn maar toen ik om 10 uur thuis kwam was hij er nog steeds niet.

Dinsdag:

De eerste echte schooldag. Van 9 tot 11 grammatica en van 11 tot 1 conversatie. Mijn grammaticaklas begint inderdaad gewoon helemaal bij de basis. Het is een klas met ongeveer 12 mensen waarvan 4 duitsers, 2 Engelsen, een Venezuelaanse, een Koreaanse, een Francaise, een mexicaanse, iemand waarvan ik het land ben vergeten en ik. De methode lijkt veel op die op de berg maar dan gezelliger.

Om 11 uur begon de conversatieles. Blijkt dat ik voor conversatie in een andere klas ben ingedeeld dan voor grammatica. In nederland zou dat heel gewoon zijn maar op deze school proberen ze je in één klas te plaatsen. Het niveau in de conversatieklas is inderdaad wat hoger dan van de grammaticaklas dus je kan wel stellen dat ik redelijk goed ingedeeld ben.

Goed, na school naar huis om dit blog te schrijven en op het moment dat ik thuis kom zie ik dat er nog steeds geen mexicaan aangekomen is. Ondertussen begint het een onderlinge grap te worden, 'Zeg, is onze mexicaan al aangekomen?'

Vanavond uit eten met school en als er verder nog wat te melden is horen jullie het vrijdag.

Ik heb trouwens deze maand een bed over.

Foto's van mijn kamer staan op mijn facebook-page.

Hoor graag van jullie.