Ja, sport en liefdesliedjes.

Zoals sommigen van jullie misschien wel weten sport ik best wel heel graag. Het maakt bijna niet uit in welke vorm, zolang het maar geen contactsport is. Mijn favoriete sport, (tot nu toe met muziek) de liefde van mijn leven en passie is natuurlijk honkbal. Ik begin het steeds meer te missen. Helaas voor mij is het honkbalseizoen hier al half juli afgelopen, waar het in Nederland nu ongeveer stopt. Ik heb dus nul mogelijkheden gehad om hier iets met honkbal te doen. Dus nu, op zoek naar een vervanger. Nou kan ik hier natuurlijk gaan joggen maar helaas is het daar te warm voor. Misschien is basketbal wat, ik heb ten slotte de lengte ;-)Maar goed, ik heb nog niet echt uitgekeken naar een team waar ik zou kunnen spelen.

Dinsdagavond besloot ik echter na het eten naar het piazzale michelangelo te fietsen om daar eens over de stad uit te kijken. De foto die boven aan de blog staat is zonder twijfel van dat plein afkomstig. Dat terzijde, op het moment dat ik daar naartoe fietste moest ik het laatste stukje nogal stijl omhoog, en het was daar dat ik mijn sportieve uitdaging van de komende 3 maanden heb gevonden. Het is me niet gelukt om meer dan tweehonderd meter die stijle weg op te fietsen met mijn te kleine fiets zonder versnellingen. Dus ik weet wat me te doen staat.

Goed, genoeg gepraat, over naar de liefdesliedjes.

Het was vandaag bij conversatie dat ik in een vrijwel lege klas zat. Zoals wel eens vaker speelde mijn docent een stukje piano(-forte), met het verschil dat er een paar van mijn klasgenoten begonnen mee te zingen en een beetje te improviseren. Toen we met de les begonnen werd het al aangekondigd: 'Het laatste half uur krijgen jullie een kwartiertje om een liefdesliedje te schrijven in het italiaans, vervolgens stemmen we, en het beste nummer wordt gezongen door Ugo en Bernard. Ik zal piano spelen.' Aldus mijn docent Duccio.

Mijn gedachten sprongen van het ene liefdesliedje naar het andere. Van 'Zelfs je naam is mooi' van Henk Westbroek naar nummers van Sam Cooke en Marvin Gaye.

Toen was het moment daar: Het schrijven van een liedje. In het Nederlands is het al moeilijk maar in het Italiaans was het voor mij echt lastig. Ik ben ook niet veel verder gekomen dan een paar cliché zinnen. Namelijk de volgende:

L'ultime due settimane ho scritto tante parole,

Ma non ho scritto una frase cosi dificile,

È impossibile per trovare le parole per dire quanto ti amo.

Il tui occhi siami blu comme il mare,

Il tui cappelli bionda comme il sole,

Il tuo voce dolce comme il vento al un giorno caldissimo.

Tuto vuolevo dire: 'Per me è impossibile per non pensare a te'

Misschien heb je het een beetje begrepen, maar hier de vertaling:

De laatste twee weken heb ik veel woorden geschreven,

Maar ik heb geen zin geschreven zo moeilijk als deze,

Het is onmogelijk de woorden te vinden om te zeggen hoeveel ik van je hou.

Je ogen zijn zo blauw als de zee,

Je haren blond als de zon,

En je stem zoet als de wind op een warme dag.

Alles wat ik wil zeggen, is dat het voor mij, onmogelijk is om niet aan je te denken.

Goed daarna kwam de stemming. Zeven personen met allemaal een stem. De uitslag was de volgende: Ugo: 3, Ursula: 1, Laszlo: 3

Dat betekent dat ik met mijn chliché zinnen een gedicht heb geschreven dat op een gedeelde eerste plaats terecht is gekomen. Het klinkt stom maar ik ben er best trots op. Enige minpuntje was dat ik in mijn voordracht voor de stemming 'occhiali' zei in plaats van 'occhi'. Het verschil is dat het ene bril betekent en de andere ogen.

Tot slot wil ik jullie vragen wat jullie favoriete nummers zijn. Het mogen liefdesliedjes zijn ook andere nummers. Ik denk dat op dit moment dit mijn top 3 is (ookal staan ze allemaal op 1)

1. Sorry - Kyteman
2. Tref mij - Zijlstra
3. Days of our lives - Queen

Laat anders als je het leuk vindt een eigen 'compositie' achter. Ik ben wel benieuwd wat jullie te melden hebben.

Spreek jullie!

P.S. Misschien is dit wel mijn vervroegde 'Vrijdag uitgave'